Malutkie państwo, w którym rośnie piłkarski pionier – niesamowity przypadek reprezentacji Gambii.

W Afryce miłość do piłki nożnej jest ogromna, jednak ciężko przedostać się stamtąd na wyższy poziom ze względu na panujące tam realia. Szczególnie jeśli mieszkasz w takim kraju jak Gambia. Jest to najmniejsze państwo kontynentalnej Afryki, a także jeden z najbiedniejszych krajów świata, w którym przez ponad 20 lat panowała bestialska dyktatura. Jednak gambijska reprezentacja narodowa zdecydowanie ma się ostatnio czym chwalić – rok po historycznym ćwierćfinale Pucharu Narodów Afryki udało jej się także awansować na Mistrzostwa Świata U20, które odbędą się w tym roku w Indonezji. Te sukcesy mogą być jednak dopiero początkiem, gdyż Gambia okazuje się kopalnią talentów, o której istnieniu Europa do niedawna nie miała pojęcia.

Maroko, czyli zwycięstwo piłki reaktywnej. Analiza taktyczna Lwów Atlasu

„Maroko pierwszym afrykańskim zespołem, w półfinale mundialu”. „Wielki sukces Maroka!” „Lwy Atlasu, najpiękniejszą historią mistrzostw”. Takie lub takim podobne, nagłówki pojawiały się ostatnio w dziennikach sportowych całego świata. Nie dziwne, w końcu wspomniane Maroko, napisało historię. Jako pierwszy zespół z Czarnego Lądu dotarło do półfinału mistrzostw świata i to bijąc po drodze Chorwatów, Belgów, Hiszpanów czy Portugalczyków. Pisząc o ich sukcesie, wielu rozwodzi się nad pasją, wolą walki i zaangażowaniem piłkarzy, podczas gdy inni rozpisują się o wsparciu, jakie Maroku udziela cały arabski i afrykański świat kibicowski. Co jednak stoi za ich osiągnięciem? Czym spróbują pokonać Francją? Na te pytania, odpowie ten artykuł. Zapraszam na taktyczną analizę reprezentacji Maroka!

Mundialowa Rebelia #15: Tunezja – niewyeksploatowany potencjał i łatka zapchajdziury

Mundialowe doświadczenia Tunezyjczyków nigdy nie wybiegały poza fazę grupową, więc w tym roku oczekiwania co do Orłów Kartaginy są podobne – powrót do domu po trzech spotkaniach. To zespół, który na globalnej scenie nie pokazywał zazwyczaj nic, ciesząc się jedynie mianem turniejowego zapchajdziury. Co prawda w tym roku zabłysnęła pewna iskra nadziei w postaci mundialu rozgrywanego w kraju arabskim, jednak  reprezentacja Orłów Kartaginy cały czas jest jednym z najbardziej ignorowanych zespołów na turnieju. I to nie bez powodu.

Lekcja historii #4: Toksyczne futbolove zairskiego dyktatora.

Piękno futbolu i radość, którą niesie ogółem sport, często bywają wykorzystywane jako narzędzia propagandowe przez wszelkiej maści polityków. Szczególnie chętnie sięgają po nie rozmaici dyktatorzy i przywódcy rządów autorytarnych. Przyjemność z oglądania sukcesów odnoszonych przez sportowców jest doskonałą zasłoną dymną, która ma odwrócić uwagę obywateli od niecnych poczynań politykierów. Dziś przypomnę wam kochani czytelnicy historię jednego z nich. Przed wami jeden z najkrwawszych afrykańskich dyktatorów w historii, a przy okazji wielki miłośnik futbolu – Mobutu Sese Seko.