Czeski film w Pradze. Bo tutaj jest, jak jest?

Ospali, wiecznie spóźnieni, bojaźliwi, niechlujni, elektryczni i kompletnie bez pomysłu. Tak scharakteryzowalibyśmy reprezentantów Polski w ich pierwszym meczu pod wodzą Fernando Santosa. Mówiąc przekornie, portugalski szkoleniowiec postanowił w swoim debiucie kontynuować myśl trenerską, która przyświeca naszemu zespołowi co najmniej od końca ery trenera Nawałki. I jak tu nie mówić o pewnym stylu i powtarzalności? Ile jednak w tym winy samego Santosa? Moim zdaniem niewiele.

Prawda Romana Kołtonia: Mundialami odliczam życie [WYWIAD]

„Całe moje zawodowe życie wzięło się z pasji” – mówi Roman Kołtoń. Ta właśnie pasja towarzyszy mu od lat, czy to podczas komentowania meczów, pisania książek, czy prowadzenia kanału „Prawda Futbolu” na YouTube. Tę właśnie prawdę futbolu nasz rozmówca wyjawia w rozmowie z redaktorem Futbolowej Rebelii.

Redakcyjny wielogłos #4. Czy Fernando Santos to dobry wybór na selekcjonera?

Przez kilka ostatnich tygodni kibiców reprezentacji Polski rozgrzewał głównie temat wyboru nowego selekcjonera kadry. PZPN długo trzymał w tajemnicy jego personalia, aż w końcu podczas wtorkowej konferencji prasowej prezes Cezary Kulesza ogłosił, że funkcję trenera biało-czerwonych będzie sprawował Fernando Santos. W dzisiejszym redakcyjnym wielogłosie zastanowimy się, czy były opiekun Portugalczyków, to odpowiedni kandydat na to stanowisko.

Michniewicz jak Koeman – zgubny minimalizm

Prezes PZPN Cezary Kulesza zwykł trzymać kibiców w niepewności. Przyszłość Czesława Michniewicza stanęła pod znakiem zapytania tuż po mundialu, ale dopiero 22 grudnia dowiedzieliśmy się, że z końcem roku zakończy swoją misję w reprezentacji. Podstawowy cel osiągnął, wyszedł z grupy z tą kadrą. A na taki wynik cała Polska czekała od 36 lat. Jednak „resultadismo”, jak mawiają Hiszpanie, nie przekonało opinii publicznej, fanom LaLiga postawa Michniewicza może to coś przypominać.

Redakcyjny wielogłos #2. Czy Czesław Michniewicz powinien zachować stanowisko i kto ewentualnie powinien go zastąpić?

Los Czesława Michniewicza nadal nie jest znany, a opinia publiczna jest podzielona w dyskusji dotyczącej dalszej przyszłości selekcjonera. Co na ten temat uważają redaktorzy Futbolowej Rebelii? Sprawdźcie!

Redakcyjny wielogłos #1. Oceniamy występ polskiej kadry w Katarze

Chociaż na trwającym jeszcze mundialu, reprezentacja Polski osiągnęła największy od 36 lat sukces, wychodząc z grupy, jej występ i towarzyszące mu okoliczności pozaboiskowe, wzbudzają olbrzymie kontrowersje. Jak zatem ocenić jej występ? Zobaczcie, co do powiedzenia na ten temat mają redaktorzy Futbolowej Rebelii.

Zapomnijmy o stylu i cieszmy się meczem z Francją

O awansie reprezentacji Polski do fazy pucharowej mistrzostw świata marzyłem od pierwszego świadomego turnieju, który odbył się w 2002 roku. Wiele razy ten moment sobie wyobrażałem. Po licznych porażkach w fatalnym stylu ten w wyobrażeniach nie był istotny. Liczyło się jedynie wyjście z grupy. Teraz gdy ono wreszcie nastąpiło, nie śniło się nawet, że będzie ono wywalczone w tak kiepskim stylu.

Remis o smaku zmarnowanej szansy

Remis na inaugurację mistrzostw świata w wykonaniu reprezentacji Polski to nowość. Ostatni raz turniej tej rangi równie dobrze zaczynaliśmy w 1986 roku. Wydawać by się więc mogło, że po przedwczorajszym meczu z Meksykiem powinniśmy być zadowoleni. Nic jednak bardziej mylnego, bo wielu kibiców zadaje sobie pytanie – skoro było tak dobrze, to dlaczego jest tak źle? Mimo wszystko pozytywny wynik przyćmiła gra Biało-czerwonych, którzy swym podejściem do tego spotkania nie dali sobie nawet szansy na zwycięstwo.

Michniewicz musi odejść. Obraz po Meksyku.

„Kurde, ogólnie wiem, że to zabrzmi okrutnie i będziecie krzyczeć, ale to był mecz zgodnie z planem…” napisał na Twitterze Mati Michniewicz, syn selekcjonera. I jasne, możemy udawać, że to nic nie znaczy, bo naszą kadrę prowadzi Czesław, a nie jego potomny, który sprzedał nam tę rewelację, ale zarówno obraz meczu, późniejszy przekaz naszych kadrowiczów, jak i samego trenera, jasno pokazują, że to stwierdzenie jest zgodne z prawdą. My mieliśmy tego starcia przede wszystkim nie przegrać. A jeśli wygrać, to raczej dzięki szczęśliwemu splotowi zdarzeń, niż konkretnemu planowi. Najważniejsze było uniknięcie porażki, która niemal przekreśliłaby nasze szanse na awans. I ten plan w zasadzie może i był dobry. Ale tylko do momentu, w którym dowiedzieliśmy się, co wydarzyło się w meczu Arabii Saudyjskiej z Argentyną.

Quo Vadis, Czesław?

Hiszpanie zastanawiają się jak, Polska w ogóle dostała się na mundial, Meksykanie piszą o antyfutbolu a Włosi o desperackiej i niezrozumiałej defensywie drużyny, mającej w składzie piłkarzy pokroju Lewandowskiego czy Zielińskiego.